In Memoriam Ad van de Berg (1945 – 2020)

Op vrijdag 10 april overleed Ad van den Berg, echtgenoot van Annie van den Berg – Peeters en vader van Claudia en Natasja. De crematieplechtigheid vond plaats op donderdag 16 april jl. in besloten kring.

De leden van het fanfareorkest van Muziekvereniging Excelsior hebben voor hem een muzikale erehaag gevormd toen hij zijn huis verliet op weg naar het crematorium, door het spelen van Ad’s favoriete hymne “Nearer to God, to Thee”. Het was erg indrukwekkend. Dat was het minste wat we voor Ad konden doen in deze moeilijke tijden. In de afscheidsbijeenkomst in het crematorium heeft voorzitter Robert Verhofstad van Muziekvereniging Excelsior Ad herdacht. Onderstaand kunt u een deel van zijn toespraak lezen.

“Ad is 63 jaar lang lid geweest van de fanfare, en niet zomaar een lid maar een heel betrokken lid dat altijd klaar stond om zaken op te pakken om de vereniging weer verder te helpen. Een man met een groot hart, een grote mate van bereidwilligheid om te helpen, zeer trouw aan de vereniging, ook zeer plichtsgetrouw, een aimabel persoon en zeer muzikaal. We konden er niet omheen, we zagen Ad het laatste jaar elke keer weer wat inleveren totdat hij op den duur niet meer de kracht had om bij onze repetities als toehoorder aanwezig te zijn. Als hij daar niet meer was op die woensdagavond, dan was er echt iets mis, want Ad was er altijd, behalve natuurlijk als hij weer met zijn familie naar Slagharen ging. Maar ook dan was er altijd het plichtsbesef tegenover de vereniging en collega muzikanten. Een jaar of 5 geleden hadden we een concert ter gelegenheid van Koningsdag en het toeval wilde dat Ad met zijn familie in Slagharen zat. Maar Ad zou Ad niet zijn als hij niet samen met Claudia even op en neer kwam om een concert van een uur mee te spelen. 3,5 uur gereisd voor een optreden van 1 uur. “Gullie ziet gaar nie wies” zei Annie. Maar degenen die dit doen zijn echte liefhebbers. Wij konden het natuurlijk heel erg waarderen.

Ad begon bij fanfare Excelsior in 1957 na de heroprichting. Hij bespeelde het euphonium, daarna de hoorn en bas, zoals zijn vader ook deed, maar ging toch weer terug naar zijn oude liefde het euphonium. Dat instrument heeft hij de laatste 45 jaar bespeeld. In de beginperiode speelde Ad behalve in de fanfare ook in het schoolorkest en daarna ook nog 2 jaar bij de Egelander kapel in Westerbeek gevolgd door de Frohliche Muhlekappelle in Oploo, een onderdeel van Excelsior, en daarna nog vele jaren bij de Stevensländer in Stevensbeek.

Noemenswaardig en ook opgetekend in ons jubileumboek is de anekdote dat het bestuur van Excelsior in 1970 een brief stuurde naar het gemeentebestuur om Ad een huis in Oploo toe te wijzen omdat hij , als bassist, onmisbaar was in het fanfareorkest en zonder huis in Oploo wellicht zou

verhuizen. Vanwege het woningtekort waren al vele personen van groot belang, uit Oploo moeten vertrekken. Het college erkende in haar antwoord het belang van Ad voor Excelsior, maar kon op korte termijn geen huis aan hem toewijzen. Toch betrok Ad in datzelfde jaar zijn huis in de Boortorenstraat 19. Wellicht had de brief toch nog zijn effect gehad.

Ad zou een boek kunnen schrijven over onze dirigenten. Hij maakte er velen mee en af en toe tijdens de derde helft aan de bar, want die sloeg Ad nooit over zittend naast Harry en Bert, kwamen de verhalen los over die dirigenten. Ad had trouwens nooit het grootste woord, was eerder een luisteraar maar wilde het wel graag weten. Hij speelde onder de dirigenten Theo Kranen, Wim Huijbers, Frans Lemmens, Karel van Haren, Jan Bartels, Bart van Zutven, Will Veraa en Hans Thijssen. Maar zelf hanteerde hij ook menigmaal de dirigeerstok tijdens de vele serenades die door Excelsior werden verzorgd, tijdens de intocht van Sinterklaas en natuurlijk bij de Processie Oploo – Handel.

Naast het spelen en dirigeren bij Excelsior was Ad ook bestuurlijk actief bij onze vereniging. Gedurende 20 jaar (tot 1994) was hij verantwoordelijk voor het onderhoud van de instrumenten en in de beginjaren beheerde hij het muziekarchief. Waar velen buiten Oploo Ad van den Berg ook van kennen is dat Ad ervoor zorgde dat de gemeentelijke solistenconcoursen vlekkeloos verliepen als de organisatie bij Excelsior lag. Hij is voor velen jarenlang het gezicht van Excelsior geweest. Zijn muzikaliteit liet Ad niet alleen horen, maar ook liet hij zijn deskundige mening horen in de muziekcommissie.

Ad had ook oog voor de jeugd, zelfs in de periode dat hij zelf niet meer mee kon spelen kon hij, zittend in zijn scootmobiel achter het orkest, genieten van onze jeugdige slagwerkers. Maar ook in de jaren als bestuurslid was hij degene die met de leerlingen meeging als ze hun muziekexamen moesten doen in Tilburg. Hij wist ze op vaderlijke toon gerust te stellen. Ad kon goed opschieten met de jeugd. Dat was ook te merken bij onze concertreizen die we in de afgelopen jaren mochten maken naar Baden-Baden, Trier en Groningen. Ad genoot met volle teugen van de spellen die hij speelde, samen met de jongsten uit ons orkest. Het was erg fijn dat Annie er de laatste keer in Groningen ook bij was. Eerder ging dat niet vanwege de zorg voor Natasja.

In 2008 werd Ad gehuldigd en onderscheiden voor zijn gouden jubileum bij Fanfare Excelsior. Dat feit was niet onopgemerkt gebleven in onze Oplose dorpsgemeenschap. In 2009 werd hij benoemd tot “Spurriebuuk van het Joar” voor zijn verdiensten voor onze vereniging en de dorpsgemeenschap.

Ad maakte niet alleen graag muziek, hij ging er ook graag op uit om naar muziek te luisteren bij orkesten in de omgeving. Hij was een graag geziene gast bij Freunde Echo in Overloon maar ook bij het blaaskapellenfestival in Beringe was hij vaak van de partij om naar de Egerlander en Moravisch-Bomische muziek te luisteren. Een van de muzikale hoogtepunten voor Ad was toch wel dat hij in 2011 mee mocht doen, samen met 599 andere muzikanten, in het grootste orkest van Nederland tijdens de shows van Andre Rieu in de Johan Cruijff Arena in Amsterdam.

De blaasmuziek was de rode draad in het leven van Ad. Daarom is hij ook erg trots dat die muzikale genen doorgegeven zijn aan Claudia en zijn kleinkinderen Lars en Mila, die allebei muzikaal actief zijn binnen Excelsior. Bij het Kerstconcert van een paar jaar geleden speelden 3 generaties van den Berg samen hetzelfde muziekstuk. Je zag Ad glunderen.

In 2017 mochten we Ad wederom in het zonnetje zetten voor zijn 60 jaar lidmaatschap van onze vereniging. Niet lang daarna verbleef Ad een aantal weken in Deckerswald o.a. om te kijken of zijn longcapaciteit het nog toeliet om te blazen. Helaas ging dat niet meer op een wijze die Ad wilde. Toch zette hij zich nog in voor onze club, door post rond te brengen bij onze “Vrienden van Excelsior”

en bleef hij betrokken bij de vereniging door wekelijks op de woensdagavond aanwezig te zijn bij de repetities en tijdens onze concerten. Dankbaar zijn wij als vereniging dat we je na afloop van ons laatste Kerstconcert nog mochten huldigen en bedanken, met Toon en Bert, omdat jullie als 3 ankers van onze vereniging, ermee gestopt waren om te musiceren. Ook blijft dierbaar in ons geheugen de serenade die we je konden brengen tijdens de laatste carnavalsoptocht, nog maar 7 weken geleden, toen je voor je huis zat te genieten.

De wekelijkse repetitieavond op woensdag was voor Ad het uitje van de week. En als hij dan als een van de laatsten naar huis ging rekende hij steevast 3 biertjes af, pakte zijn jas en koffer en zei: “Jow, nou goa’k nog effe de vrouw verwennen..” “Wat een fantastische man was je Ad, en wat een fantastisch vrouw heb je al die jaren gehad in Annie voor wie niets teveel was, die zich altijd wegcijferde. Ik hoop dat je haar in al die jaren veel verwend hebt, want dat heeft ze verdiend. Annie bedankt.”

Ad ontzettend bedankt voor alles wat je voor Excelsior en haar leden betekende, je was een prachtmens en –muzikant, vaarwel en goede reis!